گفتـم به چــاه ای دل شب محرم عــلی            امـشـب مـبــاش مـنـتـظــر مقــدم عـلی

هرشب صدای غربت او بود و گوش تو            امشب تــوئی و زمــزمــۀ مــاتــم علی

مسجد خموش مانده و گلدسته ها غریب            محراب کــوفه شستــه شده از دم علی

یک لحظه تیـغ آمد و یک دم تمــام شد            عمر علــی و درد علــی و غــم علــی

یک عمـر بود محــرم دل ها ولی نبود            جز نخــل های کوفه کسی هــمدم علی

کعبه به کوفه رو کن و حج وصال بین            محراب خـون گرفته شده زمــزم علی

هم نـاشنــاس آمد و هم نــاشناس رفـت            عالــم نیـافت یک خبر از عــالــم علی

دشنام بود و زخم زبان بود و خنده بود            در التــیــام زخــم درون، مــرهم علی